Φίλοι & Φίλες, Συνεργάτες & Συνεργάτριες του Κέντρου Πρόληψης Π.Ε. Σάμου,
σας χαιρετούμε !
Μέσα σε αυτή τη δύσκολη και πρωτοφανή συγκυρία, όλοι και όλες δοκιμάζουμε νέες μορφές επικοινωνίας και κοινωνικής αλληλεπίδρασης.
Στη συνέχεια αυτών των νέων δράσεων στην παρούσα φάση, προτείνουμε κι εμείς αυτήν την επαφή μεταξύ μας.
Σας ενημερώνουμε ότι παρακάτω θα βρείτε συνημμένη μια μικρή ιστορία.
Μια ιστορία που στόχο έχει να συντροφεύσει και, γιατί όχι, να ψυχαγωγήσει την οικογένεια.
Σας προσκαλούμε λοιπόν να συμμετέχετε και σ' αυτή την δράση του Φάρου.
Όσοι επιθυμείτε, μπορείτε να μας στείλετε ό,τι θέλετε για να συνεχιστεί αυτή η διαδικτυακή "σκυταλοδρομία" κι εμείς θα τα αξιοποιήσουμε ή αυτούσια ή συνδυασμένα ( ανάλογα με το έργο που θα στείλετε) ως συνέχεια της ιστορίας λίαν συντόμως.
Στο τέλος όλα τα έργα θα δημοσιευτούν σε μια διαδικτυακή έκθεση στην ιστοσελίδα του "Φάρου" και στα μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης.
Τα έργα θα δημοσιεύονται ανώνυμα εκτός και εάν κάποιος μας δηλώσει στο μήνυμά του ότι επιθυμεί να υπογράψει είτε α) με το πλήρες ονοματεπώνυμό του, β) είτε με τα αρχικά του, γ) είτε με ψευδώνυμο.
Με αυτό το σκεπτικό, της εξασφάλισης της ανωνυμίας για όσους το επιθυμούν, όποια στοιχεία εμφανίζονται στο e-mail ή το inbox του Φάρου -π.χ. το ονοματεπώνυμο του αποστολέα- εννοείται ότι δεν θα δημοσιεύονται εάν δεν δηλώσει ρητά το αντίθετο ο αποστολέας.
Είμαστε στην διάθεσή σας για περαιτέρω ερωτήσεις/διευκρινήσεις και σας περιμένουμε!
Ψυχαγωγία και συντροφιά για όλη την οικογένεια
- Μια
Ιστορία με μια οικογένεια που κάπως «πλησιάζει» αυτό που ζουν πολλές oικογένειες.
- Εμείς, από την πλευρά του
Κέντρου Πρόληψης, με αυτόν τον τρόπο προσπαθούμε -έστω κι από μακριά- να σας
κρατήσουμε παρέα.
- Μπορείτε
να ζωγραφίσετε την ιστορία, ή να την προχωρήσετε με βάση και τις οδηγίες μας
στο τέλος.
- Εμείς
θα ανεβάσουμε στη σελίδα μας ό,τι μας στείλετε στο email...
- Έπειτα,
θα πάει παρακάτω αυτό το… «διαδικτυακό βιωματικό», όπως αρκετοί ξέρετε…
- Ελπίδα
μας είναι, «βγαίνοντας έξω», μετά την καραντίνα, να έχει δημιουργηθεί ένα ωραίο
συλλογικό έργο που να αντιπροσωπεύει όλους εμάς, της Κοινότητας
του Φάρου.
Αλλά ας δούμε το ξεκίνημα:
«Οι
αποκλεισμένοι στο νησάκι του Φάρου»
Ο Λάμπρος σηκώθηκε νωρίς, ετοίμασε το σακίδιό του με τα βασικά: σύνεργα ψαρέματος, τα βιβλία της Δευτέρας, τον στρατιωτικό φακό του, που είχε κερδίσει στους προσκόπους, και πολλά άλλα…
Ήταν χαρούμενος. Ο μπαμπάς του είχε να κάνει τη συντήρηση του Φάρου στο νησάκι τριάντα ναυτικά μίλια μακριά και επειδή ήταν σαββατοκύριακο, θα
πήγαιναν μαζί όλη η οικογένεια, όπως το είχαν ξανακάνει... Θα βοηθούσε τον πατέρα, θα του έδινε τα εργαλεία δηλαδή, και εκείνος θα του εξηγούσε πως δούλευαν τα αυτοματοποιημένα μηχανήματα.
Θα ψάρευε με το σπαστό του καλάμι και θα έπαιζαν taboo όλη η οικογένεια μέσα στη μεγάλη σάλα, στη βάση του Φάρου. Κυριακή απόγευμα θα τους έπαιρνε το καΐκι να τους ξαναπάει στην παραλιακή τους πόλη...
Η αδελφή του γκρίνιαζε στη μάνα του : «Εγώ θέλω να πάω στη γιαγιά. Το βράδυ θέλω να πάω βόλτα με την Ελένη...»
«Όχι! Καιρό είχαμε να κάνουμε ως Οικογένεια κάτι όλοι μαζί!»
Ήλπιζε ότι θα προτείνει η μαμά του να πάρουν και την Ελένη μαζί αλλά η μαμά δεν το είπε -του άρεσε πολύ η φίλη της αδελφής του, η «ψηλομύτα»-.
Τέλος πάντων… Ελένη, δεν έχει… Είχε αυτά τα κολλήματα η μαμά με την οικογένεια.
Εξάλλου, η δουλειά του μπαμπά με τις συντηρήσεις τον έκανε να λείπει συχνά. Ήταν ευκαιρία να τον δούνε. Μπήκαν στο σκάφος νωρίς το πρωί. Όλοι μαζί κι ο σκύλος τους, ο Φρίξος. Η εργαλειοθήκη του μπαμπά, το φορητό ψυγειάκι πάγου με τα φαγητά και τα σακίδια τους.Αν και Μάρτης ακόμα, ο καιρός ήταν υπέροχος.Η μαμά επέμενε να βάλουν αντηλιακό και καπέλα.. «Βρε, δεν καίει ο ήλιος τέτοια εποχή!», σκέφτηκε ο Λάμπρος.
Κατά τις εννιά μισή το πρωί έφτασαν. O Φάρος παλιά κατοικούνταν από τέσσερις ανθρώπους φρουρά, γι’ αυτό είχε όλες τις ανέσεις. Είχε κουζίνα, κρεβάτια και «ξηρά τροφή» για αρκετό καιρό, γιατί, αν και ήταν αυτόματος, σε περίοδο επιστράτευσης υπήρχε πρόνοια να πάει φρουρά ξανά. Άσε που οι συντηρητές -επισκέπτες και οι επιθεωρητές πήγαιναν συχνά…
Μέχρι το απόγευμα ασχολούνταν με τον μπαμπά.. «Αύριο θα διαβάσεις να γίνεις μηχανικός του Πολυτεχνείου, να κάθεσαι σε γραφεία, όχι σαν κι εμένα να σε τρώει η θάλασσα και τ’ άλλα ταξίδια!»
Την άλλη μέρα θα σηκωνόταν πρωί για να ψαρέψει -είχε πει στον πατέρα του να τον ξυπνήσει- και μετά θα έκανε τα μαθήματα. Είχε κι αυτά... Προς το παρόν έβλεπε από το παράθυρό του όλα τα αστέρια, όταν ο Φάρος ήταν από την άλλη πλευρά... Και μετά φως και μετά αστέρια και κοιμήθηκε…
Το χάραμα τον ξύπνησε το βουητό του αέρα. Ο καιρός άλλαξε δραματικά. Λες να μην μπορούν να φύγουν το απόγευμα και να γλιτώσει το σχολείο την Δευτέρα; Είχε ξαναγίνει μια φορά… Ήταν τυχερός... Ο μπαμπάς τους ανακοίνωσε στο πρωινό πως μάλλον δεν θα φύγουν απόψε. Είχε επικοινωνήσει το Ναυτικό. Αν ήταν καλός ο καιρός, τη Δευτέρα, ίσως… Μπορεί και παραπάνω μέρες! «Γουάου!..Γες!». Η Έλλη, η αδελφή του, λέει ότι θα βαρεθεί, δεν έχει δεδομένα εκεί, ούτε wifi… Μόνο με τα μηχανήματα του μπαμπά θα μπορούσε για λίγο να συνδεθεί αλλά αυτό δεν το ήθελε…
ΣΥΝΕΧΙΣΤΕ
Τροφή για σκέψη:
|
|
} Τι θα μπορούσατε να κάνετε, αν ήσασταν εσείς ο
Λάμπρος ή Έλλη;
} Τι είναι αυτό που χρειάζεται να ξεπεράσουν οι
μικροί μας φίλοι για να σκεφτούν ιδέες και λύσεις;
} Τι
χρειάζεται να κάνει η οικογένεια του Λάμπρου για να περάσει τις μέρες της
καταιγίδας στο νησί ;
} Ποιές
μπορεί να είναι οι επιπτώσεις της καταιγίδας στο νησί και στην πόλη τους;
|
Οδηγίες για τη φαντασία:
Ø Πως φαντάζεστε
τον Λάμπρο;
Ø Την αδερφή του;
Ø Πως φαντάζεστε το σκάφος που τους μετέφερε στο
νησί;
Ø Πώς φαντάζεστε το νησί;
Ø Την δουλειά του πατέρα;
Ø Τον σάκο του Λάμπρου;
Ø Τους γονείς των παιδιών;
Ø Την Ελένη;
