Άγχος: σύμμαχος ή εχθρός για τα όνειρά μας; - Συναντήσεις με τους μαθητές της Γ' Τάξης Λυκείου Μαραθοκάμπου

 Έπειτα από πρόσκληση του σχολείου, είχαμε τη χαρά να συναντήσουμε τους μαθητές της Γ’ τάξης του Λυκείου Μαραθοκάμπου την Παρασκευή,8/4 και την Πέμπτη,14/4. Με αφορμή το φυσιολογικό άγχος που βιώνουν οι μαθητές ενόψει των Πανελληνίων Εξετάσεων, αξιοποιήσαμε σύγχρονη επιστημονική γνώση ώστε να «αποκωδικοποιήσουμε» τον μηχανισμό του άγχους, αυτό το τόσο χρήσιμο «εργαλείο» επιβίωσης και προσαρμογής, με το οποίο όλοι οι άνθρωποι είμαστε εξοπλισμένοι αλλά που συχνά, αντί να υποστηρίξει τις προσπάθειές μας, μας καταβάλλει και τελικά το βιώνουμε ως εμπόδιο. Μιλήσαμε εκτενώς για το πως εκδηλώνεται στο σώμα μας, στον τρόπο που σκεφτόμαστε και τελικά στις αποφάσεις που θα πάρουμε και σ’ αυτά που θα κάνουμε. Σταθήκαμε ιδιαιτέρως στην σημασία που έχει η ερμηνεία που κάνουμε εμείς οι ίδιοι για την πρόκληση που έχουμε μπροστά μας, το τι λέμε, δηλαδή, στον εαυτό μας τόσο για την ίδια την κατάσταση όσο και για το πόσο επαρκείς αισθανόμαστε ώστε να τη διαχειριστούμε. Τονίσαμε την ανάγκη να είμαστε ενήμεροι για τον εσωτερικό διάλογο που εκτυλίσσεται μέσα μας καθώς πολύ συχνά μιλάμε στον εαυτό μας με γλώσσα υποτιμητική, αποθαρρυντική, γλώσσα που αντίθετα από αυτό που μπορεί να πιστεύουμε, δεν μας βοηθά να είμαστε πιο «δυνατοί» ή πιο «έτοιμοι για την αποτυχία» αλλά αντιθέτως θα αποτελέσει έναν βασικό παράγοντα ενίσχυσης του άγχους μας.  

Το άγχος μπροστά τις εξετάσεις ήταν η αρχή και η αφορμή προκειμένου να «ξεδιπλωθούν» κι άλλες προκλήσεις, στόχοι και όνειρα που αρχίζουν και απασχολούν τους τελειόφοιτους μαθητές καθώς σιγά-σιγά αποχαιρετούν τη μαθητική ζωή και εισέρχονται στον κόσμο των νεαρών ενηλίκων. Υπήρξε η προτροπή να… αγχώνονται άφοβα για όσα έχουν νόημα για τον καθέναν / την καθεμιά τους. Να έχουν στον νου τους ότι μπροστά στην επίτευξη κάθε στόχου τους και την φυσιολογική ανησυχία για το αν θα τα καταφέρουν κι αν θα είναι επαρκείς, θα βρίσκονται μπροστά σε δύο δρόμους: είτε θα εγκαταλείπουν τον στόχο τους, είτε θα παίρνουν τους φόβους τους απ’ το ένα χέρι και τα όνειρά τους απ’ το άλλο χέρι και θα συνεχίζουν να ζουν, να ονειρεύονται, να «πέφτουν» και να ξανασηκώνονται. 

Στις 4 ώρες που διήρκεσαν οι συζητήσεις μας, είπαμε και πολλά άλλα αλλά εκείνα θα μείνουν «μεταξύ μας». Ίσως κάποια από αυτά να ενωθούν μαζί με όλες τις άλλες εφηβικές ελπίδες, αγωνίες και όνειρα που οι απόφοιτοι του 2022 «κουβαλούσαν» μαζί τους, καθημερινά, μέσα στην τάξη, ανάμεσα στα σχολικά θρανία, δίνοντάς τους ζωντάνια, χρώμα και νόημα.