"Τέχνη & Δημιουργία: συλλογικά και προσωπικά αποθέματα αντοχής "

 Συνεχίσαμε στην Βιβλιοθήκη του Πανεπιστημίου Αιγαίου στο Καρλόβασι χθες 3/10/2022 τις παρεμβάσεις πρόληψης με την χρήση λογοτεχνικών κειμένων άλλων αφηγηματικών μέσων .

Αυτή τη φορά το θέμα "συλλογικά αποθέματα" καλούσε, να χρησιμοποιήσουμε το δημοτικό και το λαϊκό τραγούδι και τα παραμύθια. 

Διαβάσαμε και εμείς το παραμύθι "Το Αγόρι και το ποτάμι" που προέρχεται από την μακρινή Αγκόλα και περιλαμβάνεται στο βιβλίο του Δημήτρη Β. Προύσαλη: "Παραμύθια λαϊκά για να σώσουμε το μεγάλο μας σπίτι", εκδόσεις Εύμαρος, Αθήνα 2020 και αναφερθήκαμε σε πολλά παραμύθια που ακούσαμε μικρές και μικροί, πολλά από τα οποία βρίσκονται στα "Παραμύθια της Σάμου"  (επιμ. Μ. Μερακλής- Μ. Βαρβούνης) τρίτομο έργο που εξέδωσε το  "Πνευματικό Ίδρυμα Σάμου Ν. Δημητρίου" το 2002  

Τα συλλογικά αποθέματα βρίσκονται συνήθως στις διηγήσεις των κοντινών μας ανθρώπων (μια, δυο και τρεις γενιές πίσω), σε βιωμένα παραδείγματα, σε σύμβολα που μέσα από τον καθημερινό μας πολιτισμό, μας κατευθύνουν ως ένα σημείο. Μια περισσότερο έλλογη ανάκληση όλων αυτών των μνημών και των βιωμάτων, μπορεί να είναι "κάτι σαν την συνταγή του βοτανο-φαρμάκου της γιαγιάς'', όπως αναφέρθηκε για την ψυχική μας ανθεκτικότητα σε δύσκολες προσωπικές , αλλά και κοινοτικές στιγμές.

Μετά από μια αναδρομή σε στιγμές ψυχικής ανθεκτικότητας που μεταφέρθηκαν στις οικογένειες των συμμετεχόντων από γιαγιάδες, παππούδες, θείους, θείες αλλά και γειτόνισσες, "ψυχοκόρες" και καλές φίλες που γίνανε "σημεία ανθεκτικότητας" για τα μέλη της ομάδας, ακούγοντας  τραγούδια όπως το "Ας κρατήσουν οι χοροί" του Διονύση Σαββόπουλου, καταλήξαμε στη δική μας "ποιητική διακήρυξη συλλογικής επιβίωσης", αξιοποιώντας λέξεις και φράσεις από όλα όσα ειπώθηκαν :

" Έρωτας επιβίωσης η θετική μας σκέψη

που αν φωτίσει την καρδιά μπορεί να την πιστέψεις.

Θα σε κάνω αγκαλιά κι αυτό σημαίνει μοιρασιά

Το ένστικτο όλων των φυτών Έρωτα φέρνει ολοταχώς

Η τόλμη έρχεται από μακριά και εκεί ανήκει η χαρά.

Πολιτισμός ώρα κρυφή για κάθε άνθρωπο ηδονή.

Η καθημερινή μας ποίηση , ο ήλιος τα λουλούδια

κι οι αλλαγές των εποχών παράγουνε τραγούδια.

Όλης της γης τα μανιφέστα, κενά θα είναι δίχως μπέσα.

Γέρε μου φάντασμα κρυφό, σ' αναθυμιέμαι και θαρρώ.  

Θάλασσα, γη και ουρανός, όλα μας οδηγούν στο φως.

Δίχτυα μας φτιάχνουν οι ζωές και θα πυκνώνουν οι επαφές. 

Στην ίδια στέγη μια ζωή, αξίες, αγάπη και στοργή 

καρπούς χαρίζουν τ' άνθη κι ο φόβος επικράνθη.  "

Βάσω, Μαρία, Σοφία, Βασιλική, Καλλιόπη, Μαρία, Νατάσσα, Άννα, Μαρία, Σταυρίτσα